Basic information
Product code | ita7026 |
Weight: | 0.09 kg |
Ean: | 8001283070263 |
Scale | 1:72 |
Added to catalog on: | 10.30.2004 |
Tags: | FlaK-38 PaK-35 PaK-40 |
Manufacturer | Italeri Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italy |
Responsible entity | Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italy |
3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowana w 1936r. zadebiutowała bojowo w czasie hiszpanskiej wojny domowej. Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowiła także uzbrojenie wczesnych modeli czołu PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 miał z odległości 500 m przebijalność pancerza ok. 30 mm (przy kącie nachylenia pancerza 30°). Już w 1940r. w obliczu wzrastającej grubości pancerzy czołgów stała się praktycznie bezużyteczna, a w czasie operacji Fall Gelb nie była w stanie przebić pancerzy takich czołgów jak Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35. Pomimo tego nadal służyła w armii niemieckiej aż do czasu ataku na ZSRR kiedy okazała się całkowicie bezsilna wobec czołgów T-34. Zyskała wtedy przezwisko "Anklopf" - "kołatka". Została zastąpiona armatą 5 cm PaK 38. Działo przeciwpancerne PaK 36 było jednym z najczęściej używanych i najpopularniejszych dział przeciwpancernych z okresu przed II wojną światową. Nieco zmieniona wersja byłą produkowana w Japonii jako 37 mm Type 97, wersje eksportowe produkowano do Włoch (cannone contracarro da 37/45) oraz Holandii (37-mm Rheinmetall), a także do Związku Radzieckiego (1-K). Stanowiła także punkt wyjścia dla innych armat przeciwpancernych kalibru 37 mm i 45 mm. 7,5 cm PaK 40 (Panzerabwehrkanone 40, przeciwpancerne model 40) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i używana przez armię niemiecką w okresie II wojny swiatowej. Prace projektowe nad nową armatą przeciwpancerną 75 mm rozpoczęły się już w roku 1939, ale dopiero po inwazji na ZSRR w 1941r. i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi czolgami T-34 i KV zwiększono tempo prac projektowych. Pierwsze działa tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941, a do 1943r. stanowiły one większość niemieckiej artylerii przeciwpancernej. Armata PaK 40 była standardowym niemieckim działem przeciwpancernym do końca wojny. Była używana także przez inne panstwa Osi, a zdobyczne egzemplarze weszły na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie służyły w armiach Albanii, Bulgarii, Czechoslowacji, Finlandii, Rumunii i Wegier. Łącznie wyprodukowano około 23 000 sztuk tej broni, a dodatkowo wyprodukowano około 6000 egzemplarzy stanowiących uzbrojenie niemieckich niszczycieli czolgow. Armata PaK 40 stanowiła skuteczną broń przeciwpancerną aż do końca wojny i była w stanie zniszczyć każdy czołg aliancki za wyjątkiem ciężko opancerzonych IS-2 i M26 Pershing. Jedyną poważniejszą wadą PaK 40 był znaczny ciężar własny, co wymuszało używanie do transportu działa ciagnika artyleryjskiego, szczególnie na miękkim gruncie. PaK 40 wystrzeliwał pociski o masie od 3,18 do 6,8 kg. Przebijalność pancerza (0° pochylenia z 500 m) zależała od rodzaju pocisku i wynosila: 132 mm z amunicja AP; 154 mm z amunicja podkalibrowa i 90 mm z amunicja kumulacyjna. Zasieg przy ostrzale bezposrednim to ok. 1800 m a szybkostrzelnosc 14 strzalow na minute. 2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie holowane, automatyczne działko przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata FlaK 38 powstała w zakładach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty FlaK 30. Podstawowym zadaniem konstruktorów udało się zwiększyć szybkostrzelność teoretyczną z 280 do 420 strz/min., a także poprawić niezawodność działa. Dalsze zwiększanie szybkostrzelności było niemożliwe ponieważ armaty FlaK 30 i FlaK 38 były zasilane z 20 nabojowych magazynków pudełkowych. Armata FlaK 38 znalazła się na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940r. Działania bojowe wykazały że zwiększenie szybkostrzelności zwiększyło skuteczność działek kalibru 20 mm, ale nadal jest ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawierały zbyt mało materiału wybuchowego, aby pojedyncze trafienia były w stanie poważnie uszkodzić samolot. Dlatego za konieczne uznano dalsze zwiększanie szybkostrzelności. Osiągnięto to poprzez budowę poczwórnie sprzężonej armaty 2 cm FlaK 38. Flak 38 poza wersją holowana był używany także jako uzbrojenie dział samobieżnych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Stał się także podstawą do budowy przeznaczonego dla piechoty gorskiej działa przeciwlotniczego 2 cm Geb.FlaK 38. Armata FlaK 38 była bronią automatyczną zasilaną nabojem zespolowym 20 x 139 mm. Łoże kołowe, do strzelania osadzane na trzech podnośnikach śrubowych. Celownik mechaniczny.
The Flak 38 is a German towed 20mm automatic anti-aircraft gun from the Second World War. The first prototypes of the plot were created in 1938, and serial production began shortly after. The maximum vertical range was 3,700 m, and the initial velocity of the projectile was 900 m / s. Theoretical rate of fire was up to 420 rounds per minute.
The Flak 38 was developed by the Mauser company as a far-reaching modification of the Flak 30 cannon. First of all, the theoretical rate of fire was increased in the new cannon and the general mechanical structure was improved. This improved the parameters of the weapon, however, as shown by the combat operations of 1940-1941, the Flak 38 still had too little firepower, which it was decided to increase by creating a quadruple cannon - this is how the 2 cm Flakvierling 38 was born. Both versions of the cannon were massively used by the Wehrmacht in progress World War II in 1940-1945. They also served as an armament for several vehicles, including: Flakpanzer 38 (t), Mobelwagen and Wirbelwind.
German anti-tank gun 7.5 cm Pak 40 (7.5 cm Panzerabwehrkanone 40) from the Second World War. Work on this cannon was carried out in 1939-1941 by Krupp and Rheinmetall. A significant acceleration of research work took place after the start of Operation Barbarossa and the encounter by German armored units of the KW-1 and T-34 tanks. The Pak 40 cannon was introduced into line units from the end of 1941. Thanks to its high parameters, it became the main German anti-tank gun until the end of the war. It was able to engage in firefight with any Soviet and Allied tanks, until the appearance of such vehicles as the IS-2, M26 Pershing and Centurion. In the period 1941-1945, over 29,000 of these weapons were produced (including cannons installed on tank destroyers). Its main drawback was its relatively high weight, which required the use of an artillery tractor for its transport. Due to the wide range of ammunition it could fire, it was often used as a field cannon. Projectile weights ranged from 4.1 kg to 6.8 kg. Technical data: caliber: 75 mm, weight: 1425 kg, initial velocity: 930 m / s (sub-caliber shell), rate of fire: 14 rounds / min. After the war, the Pak 40 gun was used in the armies of, among others, Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, Finland, Romania and Hungary.
Mistake in the description? Report problem
...