Exito D72004 Luftwaffe Ground Attackers vol.1 - Ju 87 D-3, Hs 129, Fw 190F-8

Już w okresie I wojny światowej (a zwłaszcza w latach 1916-1918) niemieckie samoloty wojskowe otrzymywały oznaczenia przynależności państwowej (dalej: insygnia) w postaci tzw. Balkenkreuz. W latach 1916-1918 najczęściej były to czarne krzyże równoramienne otoczone białą obwolutą, z przerwą na czterech krańcach krzyża. Balkenkreuz, jako insygnium samolotów Luftwaffe zaczęto stosować od 1935 roku i stosowano go – w różnych formach – do zakończenia II wojny światowej. W latach 1935-1945 niemiecki Balkenkreuz przybierał różnorakie formy. Początkowo był on zbliżony do insygnium stosowanego w latach 1916-1918, tyle tylko, że zajmował większą powierzchnią, a biała obwoluta była jeszcze otoczona kolejną, bardzo cienką czarną obwolutą. Z czasem z tej czarnej obwoluty zrezygnowano zupełnie. W toku II wojny światowej, dla uproszczenia nanoszenia insygniów i zmniejszenia ich widoczności zaczęto stosować jedynie kontur krzyża równoramiennego w barwie czarnej albo białej, którego grubość z czasem jeszcze zmniejszono. Nadal jednak stosowano określenie Balkenkreuz. Warto dodać, że w latach 1939-1945 na statecznikach pionowych stosowano jako insygnium czarną swastykę obwiedzioną białą obwolutą (niem. Hakenkreuz). Z czasem jej wielkość pomniejszano i nierzadko też nanoszono jedynie jej kontur w barwach czarnej albo białej.