Wojna wietnamska, nazywana też II wojną indochińską (ang. Wietnam War) toczyła się od 1964 r. (wydarzenia w Zatoce Tonkińskiej) albo od 1965 r. (lądowanie pierwszych, większych sił amerykańskich w Wietnamie) do 1975 r., czyli do chwili zajęcia Wietnamu Południowego przez Wietnam Północny. Przeciwnikami w tej wojnie, były z jednej strony Stany Zjednoczone wspierające swego sojusznika, czyli Wietnam Południowy oraz Wietnam Północny, wraz z komunistyczną partyzantką Vietcong, wspierany (w taki lub inny sposób) przez ChRL oraz ZSRR. Przyjmuj się, że jednorazowo, maksymalnie, Wietnam Północny zaangażował w konflikt ok. 690.00 żołnierzy, Vietcong – ok. 200.000 ludzi, natomiast Stany Zjednoczone osiągnęły szczyt swego zaangażowania w 1969 r. kiedy to w Wietnamie znajdowało się ok. 540.000 amerykańskich żołnierzy. Bezpośrednią przyczyną konfliktu był roszczenia i ambicje Wietnamu Północnego do przejęcia władzy i kontroli nad swym południowym sąsiadem, na co nie mogły i nie chciały się zgodzić Stany Zjednoczone. Wojna wietnamska była doskonałym przykładem wojny partyzanckiej, w którym wysoce zaawansowane technologiczne siły zbrojne USA, ponosiły spore straty i finalnie przegrały w starciu z wojskami wyposażonymi nieporównywalnie gorzej. Warto dodać, że z czysto militarnego punktu widzenia wojska amerykańskie potrafiły zadawać swemu przeciwnikowi ogromne straty (np. ofensywa Tet z 1968 r.), ale na tzw. „froncie domowym” całkowicie ją przegrały. Często przyjmuje się, że wojna wietnamska została przegrana przez USA przede wszystkim z powodu napięć w amerykańskim społeczeństwie, jego niechęci do tej wojny oraz nieumiejętności amerykańskiego establishmentu do przekonywującego jej uzasadnienia. Wojna wietnamska zakończyła się ostatecznie w 1975 r. całkowitą porażką Stanów Zjednoczonych, które były zmuszone wycofać się z Wietnamu i pogodzić się ze zjednoczeniem Wietnamu przez komunistyczny rząd w Hanoi. Na pewien czas wyraźnie się również zmniejszył prestiż tego państwa na arenie międzynarodowej.
Wojna wietnamska (1964/1965-1975) to konflikt toczony pomiędzy rządem Wietnamu Południowego, wspieranym bardzo intensywnie (ekonomicznie, politycznie, militarnie) przez Stany Zjednoczone, a Wietnamem Północnym, wspieranym przez ZSRR oraz ChRL. Po stronie amerykańskiej w toku tego konfliktu gigantyczną rolę odgrywało lotnictwo, a wielkie zmiany w podejściu amerykańskich sił zbrojnych do wojny śmigłowcowej. Jeszcze w toku wojny w Korei (1950-1953) śmigłowce traktowano przede wszystkim jako bardzo mobilny środek transportu, a ich rola wsparcia pola walki była stosunkowo mała. W toku wojny wietnamskiej ten punkt widzenia uległ sporym zmianom. Z jednej strony rozwijano bowiem zdolności transportu śmigłowcowego (np. wprowadzając do służby helikoptery UH-1 Huey kilka przed wojną wietnamską), co w niesprzyjającym terenie Wietnamu (dżungla, liczne wzgórza) było bardzo istotne, a z drugiej – wprowadzano do służby maszyny stricte szturmowe jak AH-1 Cobra. Warto dodać, że USA zaangażowały w ten konflikt ok. 12.000 śmigłowców, z czego utraciły bezpowrotnie ok. 5600 maszyn. Warto też dodać, że w toku wojny wietnamskiej wykorzystano po raz pierwszy w historii na taką skalę dywizję aeromobilną wykorzystującą śmigłowce – mowa rzecz jasna o 1. Dywizji Kawalerii [ang. 1st Cavalry Division (Airmobile)].
Co oprócz modelu będę potrzebować do jego sklejenia?